Op de fiets!

Eindelijk is de toetsweek achter de rug. Tien toetsen in één week lukt nog niet, daarom heb ik ze verspreid over 2 weken gemaakt. Het ging al veel beter dan vorige toetsweek, toen had ik veel minder toetsen gemaakt en kostte het me meer moeite. Deze twee weken gingen best goed, en de meeste cijfers heb ik al terug. Een paar uitschieters, zoals de 9 voor wiskunde. Maar helaas ook uitschieters naar beneden, zoals de 4.3 voor Latijn. Voor de andere vakken had ik best goed gedaan, zo tussen de 6 en de 7.5, en dat terwijl ik zo weinig op school was.

Gisteren moest ik vroeg opstaan voor Natuurkunde, de laatste toets. Toen mijn wekker om half 8 afging werd ik wakker, ik zette ‘m uit en sliep verder. Om half 9 kwam mijn moeder binnengestormd “Milou, je moet toch allang naar school!” Ik schrok me dood. Inderdaad, ik had mijn wekker uitgezet zonder te bedenken dat je óp moet staan als ie afgaat. Vreemd, soms kan ik niet van die logische verbanden te leggen. Wekker --> opstaan, of koude buitenlucht --> jas aan.

Gelukkig was ik nog net op tijd voor de toets, die om 9.00 uur begon. Ik heb in record tempo mijn kleren aangetrokken en een tas ingepakt. Mijn moeder bracht me naar school en ik was net voor de bel binnen.

Vorige week was ik wel te laat voor een proefwerk. En nee, dat kwam niet door mij. De bus reed verkeerd... Hij moest linksaf, maar reed per ongeluk rechtdoor. Het was zo’n extra lange bus, en we reden op een smalle weg. Geen mogelijkheid tot omkeren dus. “Oeps” hoorden we de buschauffeur zeggen “Ik ga omkeren! Ik weet nog niet waar en hoe, maar het komt goed! ...denk ik”. Het was wel grappig. Iedereen in de bus dacht mee over waar we het best konden keren. Uiteindelijk is het gelukt. Half over 3 rijbanen zwenkend, inclusief een te krappe bocht. Met grote snelheid reden we over de smalle weg terug. Maar opeens slaakte een aantal passagiers een kreet. “Naar rechts!” riepen ze, omdat de chauffeur nu tegen de richting in reed op de linkerrijstrook. “Nee hoor” riep hij terug, terwijl we met enorme vaart tegen de richting in reden “Anders kan ik die draai daar straks niet maken”. Ondertussen waren er een aantal geschrokken mensen van hun fiets afgestapt en keken de bus na. De auto’s die ons tegemoet kwamen schrokken zich dood en remden. Vlak voor de remmende auto’s namen we de afslag naar rechts, en zaten we weer op de goede weg. Een heel avontuur. Tien minuten te laat, keihard tegen de richting in gereden met een bus, en een opgeluchte buschauffeur. Op school zeiden ze het ‘smoesje’ wel goed verzonnen te vinden. Gelukkig was de receptionist aardig, hij maakte geen aantekening. Het proefwerk is uiteindelijk nog gelukt, ik heb er een 6 voor gehaald.

Verder ben ik nog steeds bezig met opbouwen. ‘Revalideren’ heet het natuurlijk, maar dat vind ik zo raar klinken voor een 17-jarige... Ik doe 1x per week fysio en daarnaast soms oefeningen thuis die ik heb meegekregen. Ook fiets ik met mijn ouders en probeer ik af en toe paard te rijden. Fietsen gaat nu echt goed! Woensdag heb ik met mijn moeder 10 minuten gefietst. Ze heeft me maar één duwtje gegeven, en de rest heb ik zelf gedaan. Ik kan zo’n 150 meter normaal fietsen en dan moet ik weer op m’n trappers gaan staan om vaart te maken. Woensdagavond en donderdag had ik volledig verzuurde benen... Maar het is wel gelukt, zo goed als helemaal zelf fietsen!!

Ook heb ik mijn leeftijd even bijgewerkt in mijn profiel, en in het stukje tekst rechts. Ik ben immers alweer 17 geworden! We hebben het klein gevierd en een paar goede vrienden uitgenodigd om te komen eten. Niet te druk, maar wel gezellig :)